بارها گفته ام و بازهم میگویم ، دولت مرکزی دچار ناکارآمدی شده است ، گو اینکه فرض کنید سیستم عصبی یک فرد در حال از بین رفتن باشد که در این صورت امکان تصمیم گیری های قاطع و مسنجم از بین می رود. بخش های مختلف برای خود تصمیم می گیرند و کار خود را پیش می برند. البته دلیل این مساله بسیار پیچیده و از جنس سیاسی است که مجالی بهتر برای طرح و تشریح می طلبد.
اما در همین خلا اقتدار مرکزی دولت ، استان ها می توانند با توجه به ظرفیت های توسعه خود گام های مهمی را بردارند. البته الزام مهم این امر ، امکان تجمیع انرژی هاست . اگر اندکی از انتقاداتم به وزیر محترم صمت (رضا رحمانی ) فاصله بگیرم منصفانه است که بگویم استفاده از ظرفیت توامان رحمانی و پزشکیان (نائب رئیس مجلس) یک هنر سیاسی است که دکتر پورمحمدی در مقام استاندار این امر را به خوبی نهادینه کرده است. این مسیر همان مسیر صحیح است که انتقاد و اعتراض جای خود ، استفاده از طرفیت آنها برای پیشرفت استان هم جای خود. نکته این است که انتقادات مان از کلیت وزارت رحمانی و یا حتی انتقادات مان از برخی گفته های پزشکیان نباید مانع از این شود که از طرفیت بالای آنها استفاده نکنیم. بعنوان نمونه بعد از تشکیل ائتلاف (رحمانی – پزشکیان-پورمحمدی ) بود که نفیلین سیلیت سراب به مرحله جدید کاربری خود وارد شد و بعد از همین ائتلاف بود که طرح های توسعه مس سونگون (دستگاه های تغلیظ فاز 3 به استان منتقل شد ) آغاز شد که بیش از 7 هزار میلیارد تومان گردش مالی میتواند برای استان مان عایدی داشته باشد .
بهرحال بازهم تاکید میکنم این چند کار بزرگ را نباید به حساب خدمات متمرکز دولت بلکه به حساب تلاش های این سه چهره گذاشت.
بازهم نباید فراموش کرد که دعواهای سیاسی پایتخت را باید در همان پایتخت انجام داد و در امر مهم توسعه همه نیروها باید تجمیع شده و به کمک هم در آیند.
بهرحال هرچند شاید به این سه نیروی توسعه ای استان هم انتقاداتی وارد باشد، اما نباید در هیاهوی انتقادات زحمات و تلاش های ایشان نیز فراموش شود
غلامرضا منصوری
دیدگاه خود را بیان کنید
- ارسال دیدگاه بعنوان یک مهمان - ثبت نام کنید و یا وارد حساب خود شوید.
